ویژگی های زیست محیطی و موقیعت جغرافیایی 
استان یزد با وسعتی معادل ۷۴۵۰۰ کیلومتر مربع در بخش مرکزی فلات ایران واقع است که به لحاظ موقعیت جغرافیایی در ۲۹ درجه و ۳۵ دقیقه تا ۳۲ درجه و ۲۲ دقیقه عرض شمالی و ۵۲ درجه و ۴۸ دقیقه و ۵۶ درجه و ۳۹ دقیقه طول شرقی واقع شده است. جمعیت استان بر اساس گزارش سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ به ۱۱۳۸۰۰۰ نفر رسیده است. استان یزد به دلیل واقع شدن در بخش مرکزی فلات ایران و نیز ساختار طبیعی و بوم شناختی خاص، وجود تنوع از نظر پستی و بلندی و تراکم ارتفاعات، وجود گستره های کویری در مجاورت گره های کوهستانی، تنوع ژئومورفولوژیک و ویژگیهای اقلیمی، در مجموع شرایطی را به وجود آورده که حاصل آن فقر منابع آب زیرزمینی و ایجاد شرایط خاص زیستگاهی و رویشگاهی است. بر اساس سیستم دومارتن پهنه ی استان به سه اقلیم خشک، نیمه خشک و مدیترانه تقسیم می شود .نظام بارندگی استان از نوع مدیترانه ای با حداکثر زمستانه تبعیت می کند و از سمت شرق و شمال به سمت غرب و جنوب، بر میزان بارندگی افزوده می شود. به طوریکه در مناطق کویری نظیر کویر سیاهکوه، ریگ زرین و دره انجیر میزان بارندگی سالانه نزدیک به ۵۰ میلی متر و در ارتفاعات استان نظیر شیرکوه، باجگان و ندوشن میزان بارندگی از ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی متر متغیر است.
استان یزد از نظر پستی و بلندی دارای تنوع فراوان است، به طوریکه ارتفاع آن از سطح دریای آزاد در نقاط مختلف متفاوت و از حدود ۸۵۰ متر در اطراف ریگ زرین تا حدود ۴ هزار متر در شیرکوه متغیر است این گستره ی ارتفاعی موجب شده تا بوم سازگات متنوعی شامل بوم سازگان کویری و بیابانی، مرتعی و جنگلی در حوزه ی استان شکل گیرد. تراکم ارتفاعات در سه رشته مجزا که عمدتا رشته جبال مرکزی ایران را دنبال می کنند، دیده می شود که روند آنها شمال غربی - جنوب شرقی و شمالی - جنوبی است. علاوه بر این کوههای جدامانده نیز در سطح استان به طور پراکنده وجود دارند. بلندترین ارتفاعات در جنوب غربی پزد ارتفاعات شیرکوه) قرار دارد که از نظر اقلیمی نیز بر منطقه تأثیر می گذارد. وجود این ارتفاعات، استان را از نظر ژئومرفولوژیکی تنوع بخشیده و علیرغم کویری بودن، مناطق ییلاقی فراوانی را در پهنه استان ایجاد نموده است. رشته کوه شیرکوه با راستایی شمال غربی - جنوب شرقی استان را به دو قلمرو شرقی و غربی تفکیک کرده است. در قلمرو غربی کویرهای گاوخونی، ابرکوه و مروست و در قلمرو شرقی کویرهای کوچک و بزرگ قرار دارد. عمده ترین کویرهای استان يزد عبارتند از کویر سیاه کوه، کویر ریگ زرین، کویر ساغند، کویر درانجير، كفه مهدی آباد، کویر مروست، کویر ابرکوه و کفه طاقستان. استان یزد یکی از خشکترین مناطق حوزه داخلی کشور محسوب می شود که حدود ۷ میلیون و ۳۰۰هزار هکتار آن را عرصه های منابع طبیعی در برگرفته و در حاشیه کویر مرکزی ایران واقع شده است. سیمای منابع طبیعی استان شامل بیش از ۲ میلیون و ۶۵۰ هزار هکتار اراضی کویری و بیابانی، ۴ میلیون و ۴۰۰ هزار هکتار مرتع و تقریبا ۱۷۰ هزار هکتار جنگل طبیعی و دست کاشت می باشد. آنچه حائز اهمیت است نقش مؤثر این منابع خدادادی در توسعه اجتماعی - اقتصادی استان است.
لازم به ذکر است /1۱۵ درصد وسعت استان یزد به مساحت /3۱۲۷۲۲۹۳ هکتار با عناوین اثر طبیعی ملی، پارک ملی، پناهگاه حیات وحش، منطقه حفاظت شده و منطقه شکار ممنوع تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد که از این محدوده ها فقط 7/ 8 درصد خاک استان در قالب مناطق چهارگانه واجد محمل قانونی برای حفاظت و مدیریت صحیح می باشند. استان یزد به دلیل دارا بودن عرصه های وسیع زیستگاهی و نیز وجود خرده اقلیم های متفاوت نظیر ارتفاعات شیرکوه، مجاورت با ناحیه رویشی زاگرس در جنوب و جنوب غرب تنوع اشکال توپوگرافی و غیرو به نسبت اقلیم خشک و بیابانی تنوع مناسبی از اشکال مختلف زیستی را در خود جای داده است . بطوریکه بر اساس اطلاعات موجود تاکنون ۲۰۰ گونه پرنده، ۶۰ گونه پستاندار ،۴۷ گونه خزنده و بیش از ۸۷۰ گونه گیاهی در استان شناسایی شده است. ناگفته نماند بطور قطع این ارقام كل فون و فلور استان را در بر نمی گیرد و هنوز گونه های معرفی نشده قابل توجهی در استان وجود دارد. علاوه بر این تنوع، آنچه که محیط زیست یزد را نسبت به بسیاری از زیستگاههای کشور ارزشمند تر ساخته، وجود گونه های بومی و یا دارای ارزش حفاظتی ویژه جانوری نظیر یوزپلنگ آسیایی، گورخر ایرانی، کاراکال، پلنگ، قوچ و میش، کل و بز، روباه شنی، گربه شنی، گربه پالاس، جبیر، رودک عسل خوار ، هوبره، زاغ بور، باقرقره شکم سیاه، بالابان، بحری، عقاب طلایی، لاک پشت مهمیزدار، بزمجه بیابانی و ... می باشد.
 
آب و هوای استان یزد
در استان یزد به دلیل وجود شن های روان و تپه های شنی وزش باد اهمیت ویژه‌ای دارد جهت چیره باد در یزد در شش ماه اول سال یعنی فصل های بهار و تابستان شمال غربی و در چهار ماه از آبان تا بهمن در جهت جنوب شرقی می باشد. در دو ماه مهر و اسفند ، باد غالباً از غرب می‌وزد. وزش باد در استان به علت سخت بودن دشتها و کوهستان ها شدت دارد. سرعت باد به صورت طوفانهای سهمگین شنی می‌تواند تا 90 کیلومتر در ساعت برسد و حتی این سرعت در یزد تا 120 کیلومتر در ساعت نیز ثبت شده است. مقدار متوسط بارندگی سالانه در قسمت های مختلف استان متغیر و با ارتفاع افزایش می‌یابد ولی میزان تغییر یکسان نمی‌باشد. بر اساس نقشه های همباران سالانه، بارندگی استان یزد در مناطق کویری مانند کویر سیاهکوه ، ریگ زرین و دره انجیر از 50 میلی متر در سال کمتر وخط هم باران 100 میلی متر کوهپایه های استان را به طور متوسط در ارتفاعات 1300 تا 1500 متری محصور می‌سازد. بارندگی سالانه استان در بلندی‌های شیرکوه به 350 میلی متر در سال و در منطقه بوانات و باجگان به 300 میلی متر وبالاخره در کوه های انجیره و خرانق به 200 الی 250 میلی متر بالغ می‌گردد ولی وسعت مناطقی که این ارقام را دریافت می‌کنند بسیار محدود می باشد.
بخش اعظم بارندگی استان در زمستان رخ می‌دهد و پس از آن بارندگی های بهاره وسپس پائیزه ، بارندگی های تابستان در مناطق پست صفر و در مناطق مرتفع نیز بسیار ناچیز است.نوسان درجه حرارت در زمستان و تابستان و حتی در شب و روز بسیار زیاد است درجه حرارت بیشینه و کمینه بین 45 درجه سانتی گراد بالای صفر و 20 درجه سانتی گراد زیر صفر متغیر است.میانگین روزانه دما برای تمام سال ( میانگین سالانه) بر اساس آمار ایستگاه‌های مورد استفاده در بررسی های هواشناسی بین 9/11 تا 7/20 درجه سانتی گراد متغیر است.
 
 اقلیم استان یزد
اقلیم استان یزد، متاثر از عوامل متعددی نظیر عرض جغرافیایی ، ارتفاع از سطح دریا، وضعیت توپرگرافی، تغییرات عناصر جوی و خصوصیات آنها در طی زمان شکل می‌گیرد. قلمرو وسیعی از استان یزد از نظر تقسیمات اقلیمی، زیر پوشش اقالیم خشک و فراخشک قرار گرفته است. دور بودن محدوده استان از سفره آبهای زیرزمینی، کمی مقدار بارندگی و بالابودن ظرفیت تبخیر، عامل اصلی این خشکی به شمار می‌آید. ارزیابی اقالیم استان یزد در سه سیستم طبقه بندی اقلیمی دومارتن، آمبرژه و کوپن انجام گرفته که منجر به ارائه تصویری از سیمای آب و هوایی استان در ابعاد فیتوژئو‌گرافی ، اقلیم شناسی زیستی و جغرافیایی می‌گردد. در سیستم دومارتن که بر اساس اختلاف شدت خشکی نواحی مختلف استان شکل می‌گیرد. پهنه استان به سه اقلیم خشک، ومدیترانه ای تقسیم بندی می‌گردد. در سیستم آمبرژه پایه و اساس تقسیم بندی اقلیمی را میزان بارندگی در نواحی مختلف استان تشکیل می‌دهد و قلمرو استان در این نوع اقلیم شناسی به 4 پهنه با 4 اقلیم متفاوت مشتمل بر بیابانی، خشک ، نیمه خشک و اقلیم ارتفاعات فوقانی تفکیک می‌گردد. در تقسیم بندی اقلیمی به روش کوپن نیز قلمرو استان بر اساس خطوط ارتفاعی و وضعیت توپوگرافی آن به 4 اقلیم متفاوت شامل اقلیم خشک بیابانی ، اقلیم نیمه بیابانی، اقلیم معتدل و اقلیم سرد تقسیم می‌‌گردد.